Αυθεντικές σφακιανόπιτες

Σερβίρονται με μέλι αλλά τρώγονται και σκέτες
για αυθεντική γεύση!


Η παρακάτω συνταγή είναι όπως ακριβώς μας την έστειλε στο mail
της η πολύ πολύ καλή μας φίλη Ειρήνη Μ. από τα Χανιά.
Καταρχάς η μυζήθρα, το πηχτόγαλο ή ο ανθότυρος που θα χρησιμοποιήσουμε
για τις πίτες μας πρέπει να είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ σουρωμένος.
Αν τον αγοράσουμε και δούμε ότι έχει ζουμάκια (που 99% θα έχει),
θα τον τυλίξουμε σε ένα πανί ή πετσέτα της κουζίνας
(αν είναι ανθότυρος θα τον τρίψουμε πρώτα με τα χέρια μας) το οποίο θα
το δέσουμε με ένα σπάγκο και θα το κρεμάσουμε κάπου να τρέξουν τα περιττά
ζουμιά για ένα βράδυ.
ΠΡΟΣΟΧΗ:Εχει μεγάλη σημασία το πολύ καλό σούρωμα!
Αφού λοιπόν σουρώσει καλά, παίρνουμε ένα ταψάκι και κάνουμε
μπάλες μυζήθρας μεγαλωπές (δηλαδή σαν μανταρίνι).



Το μέγεθος της μπάλας καθορίζει και το μέγεθος της πίτας.
Εμείς τις κάνουμε μεγάλες και τις σερβίρουμε σε κανονικό
πιάτο φαγητού, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι λεπτές και πρέπει να τις
ευχαριστηθείς.
Τα μπαλάκια αυτά, λοιπόν, τα βάζουμε στο ταψάκι, το οποίο θα το έχουμε
στρώσει με μία καθαρή πετσέτα για να τραβήξει ό,τι ζουμί έχει τυχόν
επιβιώσει και τα αφήνουμε μέχρι να κάνουμε τη ζύμη.
(ΠΡΟΣΟΧΗ όχι στο ψυγείο, γιατί θα σκληρύνει η μυζήθρα και δε θα ανοίγουνε οι πίτες...)

για το ζυμάρι και συγκεκριμένα για
1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις θέλουμε περίπου
1/2 κιλό νερό
λίγο λάδι
αλάτι
λίγη τσικουδιά
2-3 σταγόνες λεμόνι
ελάχιστο αλάτι

Όλη η επιτυχία της σφακιανής πίτας είναι στο ζυμάρι.
Θα προσπαθήσω να στο περιγράψω,
αλλά πρέπει να το πιάσεις για να καταλάβεις πώς πρέπει να είναι.
Λοιπόν αυτό το ζυμάρι είναι πολύ μαλακό σαν αφρός και κολλάει
ελαφρά, δεν είναι δηλαδή σαν ζυμάρι πίτας, επειδή ακριβώς κολλάει,
χρησιμοποιούμε πολύ αλεύρι στο άνοιγμα της πίτας και σε κάθε ένα από
τα επόμενα στάδια.



Κόβουμε με τη βοήθεια ενός μαχαιριού κομματάκια
ζύμης σε μέγεθος μεγάλου καρυδιού με αλευρωμένα χέρια για να μην
κολλήσει, τα πλάθουμε μπαλάκια και τα αφήνουμε σε αλευρωμένη
επιφάνεια.



Αν είναι σωστά φτιαγμένο το ζυμάρι, τα μπαλάκια της ζύμης
όταν τα αφήνουμε στον πάγκο μας πρέπει να "κάθονται" ελαφρά, να μη
διατηρούν δηλαδή το σχήμα τους. Τώρα θα μου πεις μήπως είναι πολύ μικρά?
Δεν είναι όμως! Διότι το σωστό ζυμάρι "περπατάει" και απλώνει στο άνοιγμα.
Στη συνέχεια παίρνουμε ένα μπαλάκι ζύμης, το τοποθετούμε
σε αλευρωμένη επιφάνεια και το ανοίγουμε λίγο με τον πλάστη
να γίνει σαν πιατάκι του καφέ.



Βάζουμε μια μπάλα μυζήθρα μέσα και σπρώχνοντας τη ζύμη
από κάτω προς τα πάνω την κάνουμε να «προχωρήσει» και
να καλύψει όλη τη μυζήθρα. Κανονικά πρέπει να περισσέψει
λίγη ζύμη την οποία στρίβουμε με το χέρι μας και κόβουμε όση
περισσεύει με ένα μαχαίρι.



Τοποθετούμε το μπαλάκι με την ένωση προς τα κάτω πάλι σε αλευρωμένη
επιφάνεια, ρίχνουμε αλευράκι και από πάνω και αφού το πατήσουμε σιγά
σιγά με το χέρι μας να απλώσει, αρχίζουμε να το ανοίγουμε με τον πλάστη



μέχρι να γίνει σαν παχιά κρέπα (εμένα μου βγαίνουν με 25 εκατοστά
διάμετρο περίπου).




Σε αυτό το στάδιο μπορούμε να τις βάλουμε σε απλωτό πιάτο
τη μία πάνω στην άλλη με αντικολλητικό χαρτί ενδιάμεσα,



να τις σκεπάσουμε με διαφανή μεμβράνη και να τις αποθηκεύσουμε στην
κατάψυξη.
Κάθε φορά βγάζουμε 2-3 ή όσες θέλουμε και τις τηγανίζουμε
κατευθείαν παγωμένες.
Τις τηγανίζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι ΧΩΡΙΣ λάδι.
Αν τις έχουμε κάνει σωστές, η πίτα θα φουσκώσει και θα γίνει
σαν μπαλόνι, σημάδι ότι και η ζύμη είναι όπως πρέπει και η
μυζήθρα έχει απλωθεί ομοιόμορφα μέσα στην πίτα. Όταν
φουσκώσει τη γυρνάμε και από την άλλη μεριά να ψηθεί και
από κει.








Το ένα κιλό αλεύρι βγάζει ζύμη για 2 κιλά μυζήθρα, δηλαδή
για 28-30 πίτες.
Η ποσότητα δεν είναι μεγάλη, από τη στιγμή που μπορείς να τις αποθηκεύσεις
και να τις ψήνεις λίγες λίγες.
Άλλωστε, αφού θα μπεις στη διαδικασία ζυμώματος – ανοίγματος
γιατί να μην κάνεις πολλές πολλές να ξεγνοιάσεις για κάμποσο καιρό.
Οι παλιές νοικοκυρές, μόλις αποκτούσαν καταψύκτη, κάνανε
3 και 4 πολλές φορές δόσεις για να μην μπαίνουν συχνά στη διαδικασία.
Βέβαια θα μου πεις εμείς τις έχουμε για ψωμοτύρι τις πίτες ….
Αλλά γιατί να μην τις έχετε κι εσείς?? Είναι τόσο γευστικές και,
κυρίως, ένα υπερδυναμωτικό πρωινό!!!
Σερβίρονται και με μέλι αλλά τρώγονται και σκέτες
για αυθεντική γεύση!